Projekt

Ogólne

Profil

Co uwspółcześniamy?

Niekiedy trzeba zmienić nieortograficzną dziś pisownię (np. tentent, marmór). Jedynie w najdawniejszych tekstach (od staropolskich do romantycznych) do takich wyrazów dodajemy tylko przypisy (np. tentent - dziś popr.: tętent).

Aby uniknąć mylnego rozumienia tekstu, uwspółcześniamy interpunkcję; wprowadzamy obowiązujące zasady dotyczące pisowni łącznej i rozdzielnej (np. zdawna, wrazbyście, wtedybym, któreby itp. oraz od niedawna obowiązujące zasady pisowni nie z imiesłowami); stosujemy się do współczesnej pisowni joty (np. harmonji - harmonii, miljony - miliony itd.).

Wyrazy z dawnym é (tzw. e pochylonym) zastępujemy współczesnymi formami. Wyjątek stanowią przypadki, gdy sylaba z dawnym é występuje w wygłosie wersu i łączy ją rym z innym wersem (wówczas również inne wyrazy z é, pełniące w zdaniu podobną funkcję do wyrazu rymującego się są zachowywane w dawnej formie).

Uwspółcześnienia w zakresie fleksji obejmują np. zmiany końcówek w Msc. i N. lp i lm: bliskiemi - bliskimi, tem - tym, mojem - moim itd.

Przy podejmowaniu decyzji o tym, czy uwspółcześniać tekst, czy dodawać przypisy, należy brać pod uwagę wiek czytelników (poziom nauczania zapisany jest w Dublin Core). Uczniowie pierwszych klas szkoły podstawowej powinni mieć jak najbardziej „przejrzysty” językowo tekst, zaś starsi mogą zmierzyć się z meandrami historii języka polskiego.

Wszystkie zmiany są opisywane w notatce redaktorskiej. Obecność opisu wprowadzonych zmian stanowi wymóg filologiczny dla wydania internetowego zamieszczanych na naszej stronie tekstów.