Skład przypisów¶

Są to tagi przydatne w każdym tekście. W zależności od rodzaju przypisu używamy innego tagu. Przypis w tekście wpisujemy po słowie (frazie), które ma być objaśnione - na Wolnych Lekturach wszystkie przypisy wyświetlają się na samym końcu, pod tekstem. Każdy przypis jest podlinkowany.

Rodzaje przypisów:

• przypis autora dzieła: <pa> blok-akapitów-przypisu </pa>
• przypis tłumacza dzieła (jeśli wygasły do nich prawa autorskie): <pt> blok-akapitów-przypisu </pt>
• przypis redakcyjny (redaktora, wydawcy, edytora publikacji, o ile wygasły prawa autorskie): <pr> blok-akapitów-przypisu </pr>
• przypis edytorski (osoby redagującej tekst w zespole Wolnych Lektur): <pe> blok-akapitów-przypisu </pe>

Skład przypisu:

Przypis składa się z definiendum (terminu do zdefiniowania) oraz definicji (definiens).

Definiendum w redakcji Wolnych Lektur zawsze ujęte jest w tagi <slowo_obce>bieży</slowo_obce>.
Natomiast definiens zawsze występuje po myślniku --- i kończy się kropką: <pe><slowo_obce>bieży</slowo_obce> --- biegnie.</pe>.

przykład - przypis w tekście, podlinkowany odsyłacz do definicji. Zobacz jak tekst wyświetla się na Wolnych Lekturach

  <naglowek_osoba>GUŚLARZ</naglowek_osoba>
  <kwestia>
  <strofa>
  Na głowie ma kraśny wianek
  <pr><slowo_obce>Na głowie ma kraśny wianek...</slowo_obce> (odnośnie wersów 386--405 i 406--417)
  --- w wydaniu z roku 1823 poeta zaznacza, że zwrotki te mają być
  śpiewane jako duet (Duo), zaś od   wiersza 406 śpiewa sama Dziewczyna, co w powyższym wydaniu było oznaczone napisem Aria.</pr>,/
  W ręku zielony badylek,/
  A przed nią bieży<pe><slowo_obce>bieży</slowo_obce> --- biegnie.</pe> baranek,/
  A nad nią leci motylek./
  Na baranka bez ustanku/
  Woła: baś, baś, mój baranku,/
  Baranek zawsze z daleka:/
  Motylka rózeczką goni/
  I już, już trzyma go w dłoni;/
  Motylek zawsze ucieka.
  </strofa>
  </kwestia>

przykład - przypis pod tekstem z linkiem do definiendum Zobacz jak tekst wyświetla się na Wolnych Lekturach

  <dzielo_nadrzedne>Hymny</dzielo_nadrzedne>
  <nazwa_utworu>Dies Irae
  <pe><slowo_obce>Dies irae</slowo_obce> --- czyt. [dies ire], dzień gniewu, czyli Sądu Ostatecznego. 
  Taki tytuł nosiła średniowieczna pieśń religijna, napisana przez 
  włoskiego poetę Tomasza z Celano (1190--1260). Pieśń zwiastowała nadejście dnia kary. Dzisiaj <slowo_obce>Dies Irae</slowo_obce> 
  wchodzi w skład <tytul_dziela>Requiem</tytul_dziela>,
  utworu wykonywanego z okazji uroczystości pogrzebowych.</pe>
  </nazwa_utworu>