Skład przypisów¶

W zależności od rodzaju przypisu używamy różnych rodzajów oznaczeń (tagów). Przypis w tekście wpisujemy bezpośrednio (bez spacji) po słowie a. frazie, która ma być objaśniona - na Wolnych Lekturach wszystkie przypisy wyświetlają się na samym końcu, pod tekstem. Każdy przypis jest podlinkowany do odpowiedniego miejsca w tekście (przykład przypisu na Wolnych Lekturach).

Na platformie redakcyjnej przypisy wyświetlają się w ,,dymkach" obok słowa (a. wersu), do którego się odnoszą (przykład przypisu na platformie redakcyjnej).

Rodzaje przypisów¶

• przypis autora dzieła: <pa> treść-przypisu </pa>
• przypis tłumacza dzieła (publikowany tylko jeśli wygasły prawa autorskie do tłumaczenia): <pt> treść-przypisu </pt>
• przypis redakcyjny (redaktora, wydawcy, edytora publikacji, o ile wygasły do niego prawa autorskie): <pr> treść-przypisu </pr>
• przypis edytorski (osoby redagującej tekst w zespole Wolnych Lektur): <pe> treść-przypisu </pe>

Skład przypisu¶

Przypis składa się z terminu do zdefiniowania (definiendum) oraz definicji (definiens).

Definiendum w redakcji Wolnych Lektur zawsze ujęte jest w tagi <slowo_obce>...</slowo_obce> - np.:
<slowo_obce>bieży</slowo_obce>.

Natomiast definiens zawsze występuje po myślniku --- i kończy się kropką:
<pe><slowo_obce>bieży</slowo_obce> --- biegnie.</pe>.

Przypisy składa się zgodnie z zasadami składu tekstów. Należy w nich oznaczać tagami słowa obce, wyróżnienia, tytuły dzieł - tak, jak zostało to oznaczone w źródle (na skanie).

Przykłady przypisów na Wolnych Lekturach

Przypisy z blokami¶

Przypis może być traktowany jak sekcja (zawierać bloki). W taki przypadku pierwszy akapit przypisu powinien być akapitem, tj. być objęty tagiem <akap>:

<pe><akap><slowo_obce>…</slowo_obce> --- …</akap>
...
</pe>

Bardzo długie przypisy mogą wymagać złożenia jako przypisy końcowe – zob. Skład przypisów jako końcowe.